Wyłączenie z zakresu składnikowego minimalnego wynagrodzenia za pracę dodatku do wynagrodzenia przysługującego za staż pracy ponownie przyczyni się do zwiększenia kosztów pracy. Ustawodawca konsekwentnie zwiększa obciążenia przedsiębiorców związanych z zatrudnieniem personelu, przy czym tym inicjatywom legislacyjnym nie towarzyszy żadne wsparcie dla przedsiębiorców.
Odnosząc się do projektowanej regulacji, należy wskazać, że dodatek stażowy związany jest z określonym czasem aktywności zawodowej w danym zakładzie, co powoduje, że do tego dodatku zazwyczaj są uprawnieni długoletni pracownicy. Projektowana regulacja zakładająca, że nastąpi eliminacja tego dodatku z zakresu składnikowego minimalnego wynagrodzenia będzie stanowiła kolejny czynnik sprzyjający wykluczaniu w pierwszej kolejności z rynku pracy osób starszych, jak również będzie promować zatrudnianie osób młodszych. Z jednej strony wprowadza się zatem programy takie jak „Wyrównywanie szans na rynku pracy dla osób 50+”, a z drugiej strony ustawodawca proponuje wprowadzenie regulacji, która w sposób oczywisty zniechęca do zatrudniania osób starszych. Co więcej należy zauważyć, że takiego skutku proponowanej regulacji nie ujęto w ogóle w ocenie skutków regulacji (OSR), choć jest on oczywisty.Z punktu widzenia pracodawcy:Dodatkowo, w obliczu proponowanych zmian, pracodawcy mogą stracić zainteresowanie w zapewnianiu pracownikom stabilności zatrudnienia, gdyż z ich punktu widzenia bardziej opłacalna będzie rotacja zespołu osobowego lub stosowanie innych niż umowa o pracę form zatrudnienia, co uniemożliwi pracownikom nabycie uprawnienia do dodatku stażowego.
Alternatywą dla tego scenariusza jest całkowita rezygnacja przez prywatnych pracodawców z wprowadzenia tego dodatku, co z kolei pozbawia pracowników motywacji do świadczenia pracy na rzecz pracodawców w dłuższej perspektywie.Należy również zwrócić uwagę, że jeżeli pracodawcy prywatni przyznają pracownikom uprawnienie do wypłaty dodatku stażowego, to często uprawnienie to wynika z układów zbiorowych. Zmianaukładu zbiorowego wymaga natomiast zgody strony społecznej. Uzyskanie tej zgody, jeżeli jest związane z pomniejszeniem uprawnień pracowników, jest niejednokrotnie bardzo trudne.Tymczasem, pomimo tego, że w wyniku wprowadzenia omawianego projektu zwiększą się koszty pracy, ustawodawca nie przyznaje pracodawcom żadnych szczególnych uprawnień do zmiany źródeł prawa, z których one wynikają, w taki sposób, aby ułatwić modyfikacje uprawnień pracowniczych wtym zakresie. Należy przypuszczać, że będzie to skutkować nie tylko koniecznością zmierzenia się przez pracodawców z nowymi kosztami (i próbą ich zrekompensowania w innych obszarach), ale przede wszystkim będzie zniechęcać pracodawców do zawierania takich porozumień, gdyż mogą one być – bez jakiegokolwiek udziału zainteresowanych stron – źródłem kosztów, których jednostronne ograniczenie będzie niemożliwe.