Fot. „Rak. To się leczy!”
Reakcja na wiadomość „ona/ona ma… raka” wywołuje w nas zwykle współczucie, smutek i bezradność. Dlaczego? W takiej sytuacji nie wiemy, jak pomóc chorej osobie i boimy się zapytać, czego od nas potrzebuje. Żadna szkoła nie uczy nas, jak zachować się w obliczu takiej sytuacji, a tymczasem istnieją obszary, w których nasza aktywność może przynieść osobie chorej, skoncentrowanej na psychicznej i fizycznej walce z chorobą, realne wsparcie. Przyjrzyjmy się trzem różnym formom wsparcia.
Jak rozmawiać z chorym? Wsparcie emocjonalne
Kiedy spotkamy się z osobą bliską, która usłyszała diagnozę „rak”, warto z nią szczerze porozmawiać i dowiedzieć się, czego od nas oczekuje, czego chce, a czego sobie nie życzy. Choć sposób przeżywania diagnozy jest zupełnie indywidualny, to psychoonkolodzy dostrzegają potrzeby wspólne dla większości osób doświadczających choroby nowotworowej. Jedną z nich jest możliwość wyrażania wewnętrznych emocji w otoczeniu bliskich, druga związana jest z silną potrzebą zachowania godności i szacunku. To oznacza, że powinniśmy takiej osobie dać się wyżalić, wypłakać.
– Chorzy mają różne potrzeby odnośnie sposobu wsparcia, natomiast każdy potrzebuje obecności drugiej osoby. Bądź więc przy chorym okazując troskę. Słuchaj z uwagą i tak jak umiesz podtrzymuj na duchu. Jednocześnie przyjmij, że będziesz często świadkiem wyrażania przez bliskiego przykrych emocji. Silny lęk, bezradność, a także złość, agresja to naturalne uczucia w obliczu takiej diagnozy. Dlatego nie neguj trudnych emocji i nie pocieszaj na siłę. Wystarczy, że wysłuchasz, okażesz zrozumienie, porozmawiasz lub po prostu będziesz, choćby tylko milcząc – mówi Monika Zaremba z Akademia Walki z Rakiem w Warszawie. Pamiętajmy także o zachowaniu godności – to naturalne uczucia w tej sytuacji. Ostatecznie to chory jest odpowiedzialny za swój proces zdrowienia i życie. Traktuj go jak dorosłego, ale także miej na uwadze, że chorzy mają „bardzo wrażliwą skórę”. Oto kilka wskazówek:
- Daj osobie wspieranej prawo do decydowania o sobie.
- Rozmawiaj ze swoimi bliskimi o trudnościach, które masz, i o emocjach, które przeżywasz w związku z jego chorobą.
- Zaakceptuj trudne emocje – złość, żal, gorycz i frustrację, które mogą pojawić się na pewnych etapach towarzyszenia choremu.
- Nie bój się mówić o swoich prawdziwych uczuciach.
- Słuchaj osoby chorej i nie koncentruj się tylko na diagnozie.
- Stawiaj granice choremu – jeśli czegoś nie chcesz lub nie możesz zrobić – otwarcie to powiedz.
- Zapewnij bliską osobę o swoim wsparciu w każdym momencie.
Wskazówka: nie odsuwaj się od osoby chorej, samotność tylko potęguje jej poczucie żalu i odcięcie od normalnego życia. Bądź przygotowany na zmienne nastroje, niechęć do kontaktów, nietypowe reakcje.
Cały komunikat prasowy jest dostępny po kliknięciu przycisku POBIERZ TEKST