Pracodawcy RP oczekują zmian w prawie, które umożliwią rozwój telemedycyny. – Obecnie jedną z głównych barier rozwoju tego typu usług w Polsce jest niedookreślony i nieprecyzyjny zapis w ustawie o zawodzie lekarza i lekarza dentysty. Stanowi on, że lekarz orzeka o stanie zdrowia określonej osoby po uprzednim osobistym jej zbadaniu – przypomina Grzegorz Byszewski, ekspert Organizacji.
W założeniach do projektu ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia Ministerstwo Zdrowia podkreśliło, że celem zmian jest m.in. „wprowadzenie rozwiązań umożliwiających realizację świadczeń zdrowotnych w systemie telemedycyny w ustawie o zawodzie lekarza”.
W przekazanym Ministerstwu stanowisku wskazaliśmy, iż pominięto konieczność doprecyzowania art. 42 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty. Jednocześnie projekt wprowadza propozycję zmiany (art. 4 projektu ustawy), która głosi, że „lekarz ma obowiązek wykonywać zawód zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, w tym za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością”. Zapis ten – w kontekście niezmienionego art. 42 – będzie naszym zdaniem nadal budził zastrzeżenia co do prawnych możliwości stosowania telemedycyny. Dlatego też uważamy, że konieczne jest rozwianie wszelkich wątpliwości. Najnowsze propozycje Ministerstwa Zdrowia nic w tym zakresie nie zmienią, co oznacza, że rozwój tego sektora ochrony zdrowia w naszym kraju nadal będzie skutecznie blokowany. Tymczasem w wielu państwach europejskich telemedycyna pozwala optymalizować koszty, co jest szczególnie ważne dla publicznych płatników.